Budynek wzniesiony w latach 1948-1949 według projektu Mieczysława Kuzmy na kształt wcześniej stojącej w tym miejscu kamienicy.
W tym miejscu w I poł. XVIII w. Księża Misjonarze wznieśli po południowej stronie kościoła św. Krzyża parterowy dom stojący przy ulicy Krakowskie Przedmieście. Drugi, bardzo podobny budynek usytuowany został po północnej stronie świątyni (BDA).
W ciągu XVIII i XIX w. księża dwukrotnie przebudowywali południowy budynek stopniowo go powiększając. Jego elewacja miała 10 osi i trzy kondygnacje (parter i dwa piętra). W 1864 r., w ramach represji po powstaniu styczniowym, budynek został im odebrany zakonowi. Cały pas parteru został przeznaczony na sklepy i usługi, a ok. 1900 kamienicę podwyższono o jedno piętro. W okresie międzywojennym mieściła się tu Komenda Policji m. st. Warszawy, a w czasie niemieckiej okupacji w l. 1939-1944 komenda Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa.
W trakcie Powstania Warszawskiego, 23 sierpnia 1944 r. kościół św. Krzyża oraz okoliczne zabudowania zostały zdobyte przez Batalion AK Harnaś. Sam budynek został bardzo poważnie uszkodzony w następnych dniach, ocalała tylko część ścian od zaplecza. W ramach odbudowy Mieczysław Kuzma zaprojektował nowy, dwupiętrowy obiekt nawiązujący architekturą do budynku z II poł. XIX w. W linii trzeciej osi okiennej od strony kościoła architekt wprowadził przejazd bramny, a obok niego reprezentacyjną klatkę schodową z posadzką o interesujących wzorach.
Obecnie budynek użytkowany jest przez Instytut Filologii Klasycznej Wydziału Polonistyki, Wydział Artes Liberales, Zakład Sinologii Wydziału Orientalistycznego.
Źródła: - Karta zabytku www.mapy.zabytek.gov.pl/nid/
- Materiały Biura Odbudowy Stolicy, Archiwum Państwowe w Warszawie
- https://www.warszawa1939.pl/
- J. Zieliński, Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy - tom 7 (Krakowskie Przedmieście), Warszawa 2001
Oprac. dr Krzysztof Mordyński, Muzeum UW
|
