1. Nuda ‒ wprowadzenie ogólne. Trwająca od połowy XVIII wieku pandemia nudy.
Zarys całości, niektóre ważniejsze tezy, wielorakość problematyki, konteksty literackie (w tym m.in. Norwid). Nuda jako stan, cecha, jako emocja, nastrój. Nuda jako brak sensu.
2-3. Filozofowie o nudzie ‒ wieczna (i pusta) teraźniejszość.
Omówienie niemal wszystkich ważniejszych filozoficznych konceptualizacji nudy od starożytności po współczesność. Nuda jako problem moralny lub religijny. Nuda jako szansa na autentyzm istnienia. (Arystoteles – Kohelet – Seneka Młodszy – Ewagriusz z Pontu – Jan Kasjan – św. Tomasz z Akwinu – Burton – Pascal – Kant – Kierkegaard – Schopenhauer – Thoreau – James – Nietzsche – Heidegger – Russell – Sartre – Fromm – Cioran – Williams – Bigelow – O'Brien – Svendsen)
4. Psychologowie o nudzie ‒ trudne próby definiowania „doświadczenia bez jakości”.
Problem ze ścisłym określeniem pojęcia. Kluczowe znaczenie braku sensu. Własna idea nudy rdzennej. Przegląd definicji wraz z ich uporządkowaniem (klasy definicji: psychodynamiczne, egzystencjalne, aktywacji lub pobudzenia, zjawisk afektywnych, poznawcze, różnic indywidualnych, biologiczne, socjologiczne, mieszane, kompleksowe).
5-6. Psychologiczne teoretyzowanie na temat nudy.
Dość wyczerpujący wybór rozwiniętych teorii nudy oraz dyskusja głównych problemów teoretycznych: wysokości aktywacji, wieloznaczności terminu pobudzenie, psychobiologii nudy, ewolucjonistycznej koncepcji nudy, nudy u zwierząt (nuda widziana jest u nich jako patologiczna adaptacja do warunków niedostymulowania), nudy jako cechy prostej albo złożonej, w tym struktury wewnętrznej nudy (jeśli przyjąć że jest cechą złożoną). Typologie nudy ‒ ujęcie kompletne (typologie dwu-, trzy-, cztero- i pięciokategorialna).
7. Ciekawe zjawisko ziewania: w nudzie czy z nudów?
Zjawisko, przebieg, przyczyny. Ziewanie a nuda. Teorie: oddechowa, komunikacyjna, pobudzeniowa, termoregulacyjna. Dane świadczą przeciw oddechowej, pobudzeniowej i termoregulacyjnej a na rzecz komunikacyjnej. Nie ziewamy z nudów a ziewamy w nudzie. To istotna różnica
8. Pomiar nudy ‒ problemy ogólne.
Typy metod i podstawowe zagadnienia pomiaru nudy.
9-10. Pomiar nudy ‒ przykłady konkretnych rozwiązań.
Skale: ZBS (w ramach SSS-V) Zuckermana; BPS Farmera i Sundberga; LBS Iso-Aholi i Weissinger; SBS Watta i Ewing; MSBS Fahlman, Mercer-Lynn, Flory i Eastwooda.
11. Rozpowszechnienie nudy.
Omówienie skali zjawiska z uwzględnieniem zmian w czasie oraz różnic międzypokoleniowych. Najbardziej nudzi się młodzież, dzieci i studenci już nieco mniej, ale nadal bardzo. Najmniej nudzą się ludzie starzy. Osoby pracujące lub wychowujące dzieci również nie nudzą się za wiele. Dyskusja domniemanych przyczyn zróżnicowania w rozpowszechnieniu nudy oraz przyczyn pandemii nudy, która (nadal) narasta.
12. Negatywne konsekwencje nudy.
Próba syntezy negatywnych następstw lub chociaż korelatów nudy. Refleksja nad kierunkami zależności czyli myślenie o przyczynach i skutkach. Wielkość społecznych, zdrowotnych, edukacyjnych itd. kosztów nudy.
13. Pozytywne konsekwencje nudy.
Próba syntezy pozytywnych następstw lub chociaż korelatów nudy. Czy nuda może być twórcza? Rozważania na temat przyczynowości w obrębie „dobrych” korelatów nudy. Rodzaje nudy a skutki nudy; nuda nudzie nierówna.
14. Polskie badania nudy.
Wybrane wyniki badań głównie, lecz nie tylko, własnych.
|