Moduł Nowoczesne Nauczanie

obowiązkowe

w sali
w terenie
zdalnie

Moduł zapoznaje studentów i studentki z klasycznymi i współczesnymi nurtami dydaktyki, łącząc teorię z praktyką pracy nauczyciela. Obejmuje zagadnienia kulturowo-ewolucyjnych źródeł edukacji, orientacji dydaktycznych oraz dylematów szkoły jako instytucji. Uczestnicy poznają zasady projektowania procesu dydaktycznego zgodnego z koncepcją STEAM oraz wykorzystania nowych technologii. Moduł zawiera także wprowadzenie do emisji głosu. Kluczowe jest rozwijanie kompetencji pedagogicznych: skutecznej komunikacji, wspierania rozwoju uczniów, motywowania do nauki, diagnozowania trudności wychowawczych i prowadzenia zajęć wychowawczych. Poruszane są tematy trudności w uczeniu się (sprawnościowe, motywacyjne, regulacyjne) oraz pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Uzupełnieniem treści jest praktyka pedagogiczna. Moduł realizuje standardy nauczycielskie C i D.

Celem modułu jest zapoznanie studentów i studentki zarówno z dydaktyką klasyczną, jak i nowymi prądami w dydaktyce współczesnej. Zakres tematyczny modułu obejmuje zagadnienia ogólne, sięgające kwestii dla dydaktyki pierwotnych. Należy do nich kulturowo-ewolucyjny rodowód szkolnej edukacji, a obok niego spojrzenie na naturę ludzką wraz z wyłaniającymi się orientacjami dydaktycznymi. Tworzą one mapę porządkującą myślenie o edukacji. Na jej tle analizowane są wybrane stanowiska dydaktyczne wraz z dylematami dotyczącymi szkoły jako instytucji edukacyjnej. Moduł uzupełnia problematyka wybranych składników instrumentarium nauczycielskiego oraz nowoczesnych metod, technik i narzędzi dydaktycznych. Studenci i studentki zapoznają się z zasadami tworzenia procesu dydaktycznego zgodnego z wymogami STEAM oraz z możliwościami wykorzystania nowych technologii w dydaktyce. Dodatkowo nauczą się technik właściwej emisji głosu. W ramach zajęć modułowych studenci i studentki nabędą i rozwiną umiejętności, od których zależy możliwość realizacji zadań pedagoga w warunkach rzeczywistej interakcji społecznej, m.in. adekwatnej do poziomu rozwoju uczniów komunikacji, wspomagania rozwoju poznawczego, kształtowania motywacji do uczenia się, umiejętności dostrzeżenia problemów wychowawczych, kształtowania kompetencji społecznych ucznia, wstępnego zdiagnozowania sytuacji wymagających interwencji specjalisty (np. psychologa czy logopedy), prowadzenia zajęć wychowawczych, nawiązywania kontaktów oraz współpracy z uczniami, rodzicami, nauczycielami oraz pracownikami poradni psychologiczno-pedagogicznych i specjalistycznych. Zostanie omówiona rola zawodowa pedagoga placówki oświatowej oraz scharakteryzowane zostaną trudności w uczeniu się, względem których profilaktyka, diagnoza i terapia pedagogiczna nie wymagają kompetencji specjalistycznych. Poruszone zostaną następujące tematy:

• charakterystyka zawodu, warunki zatrudnienia, wymagane kwalifikacje, dokumentacja pedagoga placówki oświatowej;

• trudności w uczeniu się: aspekt sprawnościowy (zapamiętywanie, przetwarzanie i selekcjonowanie informacji, kierowanie uwagą oraz wyznaczanie celu, planowanie i monitorowanie procesu uczenia się); aspekt motywacyjny i podmiotowy (motywacja w uczeniu się, stres i niepowodzenia edukacyjne, strategie uczenia się); aspekt regulacyjny (wyznaczenie celu, planowanie i kontrola procesu uczenia się). W ramach zajęć omówiona zostanie specyfika pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych, zasady tworzenia i pracy zespołów wspierających takiego ucznia. Uzupełnieniem treści modułowych jest zrealizowanie praktyki pedagogicznej. Moduł realizuje standardy nauczycielskie C (Podstawy dydaktyki i emisja głosu) oraz D (D.1 Dydaktyka przedmiotu nauczania lub zajęć)

Arends R., Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa, wszystkie wydania.

Bednarek J. D., Ćwiczenia wyrazistości mowy, Wrocław 2002.

Ciecierska-Zajdel B., Trening głosu, Warszawa 2012.

Dembo M., Stosowana psychologia wychowawcza, WSiP, Warszawa 1997.

Dylak S., Architektura wiedzy w szkole, Difin, Warszawa 2013.

Emisja głosu nauczyciela, red. M. Przybysz-Piwko. Warszawa 2006.

Gajewska G., Doliński A., Teoretyczno-metodyczne aspekty warsztatu pedagoga. Scenariusze zajęć wychowawczych, T1-T12, Gaja, 2007-2011.

http://doradca.oeiizk.waw.pl/wqlista.htm

http://www.enauczanie.com/metodyka/webquest/o-metodzie-webquest

Juszczyk S., Polewczyk I., Dziecko w świecie wiedzy, informacji i komunikacji. Wyd. A. Marszałek , Toruń 2007.

Klus- Stańska D., Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. PWN 2019

Kolb D., Experiential learning, Prentice Hall, New Jersey 1984.

Kotarba-Kańczugowska M., Praca metodą projektu, Ośrodek Rozwoju Edukacji, https://www.ore.edu.pl

Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki ogólnej, WSiP, Warszawa 2005.

Mieszalski S., O przymusie i dyscyplinie w klasie szkolnej, WSiP, Warszawa 1997.

Mieszalski S., Orientacje dydaktyczne, W: Pedagogika - subdyscypliny i dziedziny wiedzy o edukacji, t. 4. B. Śliwerski (red.), Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne, Gdańsk 2010.

Minczakiewicz E. M., Jak krok po kroku wprowadzać dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych w świat zabawy i nauki, Impuls 2009.

Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Żak, Warszawa 1996.

Perrott E., Efektywne nauczanie, WSiP, Warszawa 1995.

Plebańska M., Digital Education. Jak kształcić kompetencje przyszłości?, e-Litera, Warszawa 2019.

Plebańska M., Sieńczewska M., Szyller A., Q edukacji cyfrowej, Difin, Warszawa 2019.

Plebańska M., Trojańska K., STEAM-owe Lekcje, e-Litera, Warszawa 2019.

Przygotowanie zawodowe młodych pedagogów, Dudak, K. Klimkowska i A. Różański (red. nauk.), Impuls 2012.

Razem poprzez zmiany w kształceniu praktycznym przyszłych nauczycieli, Sieńczewska M. Warszawska Firma Wydawnicza s.c., Warszawa 2014.

Silberman M., E. Biech, Metody aktywizujące w szkoleniach, Wolters Kluwer, Warszawa 2016.

Silberman M., Uczymy się uczyć, GWP, Gdańsk 2005.

Sztuka nauczania, Czynności nauczyciela. K. Kruszewski (red.) WN PWN, Warszawa, wszystkie wydania.

Szymańska M., Portfolio w kształceniu nauczycieli. Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum, Kraków 2019.

Śliwerski B., Metody aktywizujące w kształceniu i doskonaleniu pedagogów, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2022.

Taraszkiewicz M., Plewka Cz., Uczymy się uczyć, TWP, Szczecin 2010.

Teoria i praktyka pedagogiczna w refleksji naukowej i praktycznej, Szuścik U. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2013.

W zakresie wiedzy absolwent/ka zna i rozumie:

K1_W01 W zaawansowanym stopniu historyczne i współczesne stanowiska, teorie i pojęcia pedagogiczne (ze szczególnym uwzględnieniem edukacji alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej) wraz z ich rodowodami, przesłankami i następstwami, filozofię edukacji i aksjologię pedagogiczną.

K1_W02 W zaawansowanym stopniu miejsce edukacji alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej w pedagogice i innych naukach.

K1_W04 Prawidłowości rozwoju psychicznego, fizycznego i społecznego człowieka, różne style myślenia, działania i uczenia się oraz uwarunkowane tym metody diagnozowania i wspierania rozwoju z uwzględnieniem specyfiki funkcjonowania osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi; zasady działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży.

K1_W06 Historię, strukturę, funkcje oraz zasady tworzenia i działania instytucji pedagogicznych z obszaru edukacji formalnej, alternatywnej i animacji społeczno-kulturalnej w ramach trzech sektorów.

K1_W08 Założenia edukacji międzykulturowej, edukacji włączającej, inkluzji oraz metody wspierania rozwoju dzieci i młodzieży ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi.

K1_W11 Podstawy funkcjonowania i patologie aparatu mowy, zasady emisji głosu, podstawy funkcjonowania narządu wzroku i równowagi.

K1_W12 Usytuowanie dydaktyki w zakresie pedagogiki, a także przedmiot i zadania współczesnej dydaktyki; zagadnienie klasy szkolnej jako środowiska edukacyjnego.

K1_W13 Normy, procedury i dobre praktyki stosowane w edukacji alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej oraz organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży.

K1_W14 Rolę pedagoga, wychowawcy, edukatora i animatora w motywowaniu do działania i pokonywania trudności edukacyjnych dzieci, młodzieży i grup.

W zakresie umiejętności absolwent/ka potrafi:

K1_U01 Analizować poznane teorie i związane z nimi pojęcia z zakresu pedagogiki ze szczególnym uwzględnieniem edukacji alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej.

K1_U02 Przygotować projekt z obszaru edukacji alternatywnej i animacji społeczno-kulturalnej dostosowany pod względem metodyki oraz potrzeb różnych grup społecznych i wiekowych, będący wynikiem obserwacji i analizy grupy docelowej; zrealizować go zgodnie z założeniami oraz przeprowadzić i opracować ewaluację.

K1_U03 Dokonać analizy dorobku pedagogicznego z obszaru edukacji alternatywnej i animacji społeczno-kulturalnej oraz odkrywać nowe ścieżki edukacyjne uwzględniając współczesne uwarunkowania społeczno-kulturowe, psychologiczne oraz zmiany cywilizacyjne.

K1_U04 Dokonać krytycznej oceny działań pedagogicznych we współczesnych instytucjach edukacji formalnej, alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej oraz rozwiązywać problemy edukacyjne, w tym udzielać pomocy psychologiczno-pedagogicznej adekwatnej do zbadanych potrzeb.

K1_U09 Poprawnie posługiwać się językiem polskim w mowie, respektując zasady emisji głosu oraz w piśmie, a także językiem obcym przynajmniej na poziomie B2; dbać o kulturę języka uczestników procesu edukacji.

K1_U12 Tworzyć warsztaty motywujące dzieci i młodzież do nauki i pracy nad sobą, rozwijające zainteresowania, z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów, zapobiegające zaburzeniom zachowania; analizować ich skuteczność, wykorzystywać ocenianie i informację zwrotną oraz modyfikować działania w celu uzyskania pożądanych efektów wychowawczych; wspierać opiekunów podopiecznych w działaniach wychowawczych.

W zakresie kompetencji społecznych absolwent/ka jest gotów do:

K1_K01 Dokonania krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu edukacji alternatywnej i animacji społeczno-kulturalnej ze względu na dynamiczny rozwój pedagogiki i jej subdyscyplin co przekłada się na potrzebę permanentnego rozwoju osobistego i zawodowego.

K1_K02 Projektowania działalności w obszarze edukacji formalnej, alternatywnej, animacji społeczno-kulturalnej z wykorzystaniem wiedzy ekspertów z różnych dziedzin.

K1_K03 Organizowania środowiska lokalnego/ wychowawczego z wykorzystaniem metod animacji społeczno-kulturalnej i uwzględnieniem wiedzy i doświadczenia innych podmiotów procesu edukacyjnego; współdziałania z różnymi podmiotami z obszaru edukacji alternatywnej i animacji społeczno-kulturalnej oraz pełnienia różnych ról w zespole projektowym.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie wszystkich składowych modułu.

Forma egzaminu

- zaliczenie składowych modułu na podstawie aktywności na zajęciach;

- egzamin modułowy pisemny – praca pisemna (program zajęć na określony temat).

Ocena z modułu to wypadkowa:

- średniej z ocen z komponentów (z każdego komponentu wystawiana jest ocena do wewnętrznych rozliczeń wpisywana w komentarzu)

- oceny z pracy pisemnej.