Człowiek w pradziejach

obowiązkowe

w sali

Zajęcia składają się z trzech paneli tematycznych, których celem jest ogólne

zaznajomienie studentów z szeroko pojętą problematyką archeologii pradziejowej.

Tematyka konwersatorium obejmuje zagadnienia związane z rozwojem człowieka i jego

kultury w epoce kamienia, brązu i wczesnej epoce żelaza.

Zajęcia składają się z trzech paneli tematycznych, których celem jest ogólne zaznajomienie studentów z szeroko

pojętą problematyką archeologii pradziejowej. W ramach poszczególnych paneli poruszane są następujące

zagadnienia:

I. Paleolit i mezolit:

1. PERIODYZACJA PRADZIEJÓW

2. OD AUSTRALOPITEKA DO HOMO ERECTUS

3. CO TO ZNACZY BYĆ CZŁOWIEKIEM.

4. OSADNICTWO ORAZ PODSTAWY GOSPODARKI W GÓRNYM PALEOLICIE I MEZOLICIE

5. ROZWÓJ ZACHOWAŃ SYMBOLICZNYCH I DUCHOWYCH W GÓRNYM PALEOLICIE I MEZOLICIE

II. Neolit:

1. OKRES NEOLITU – REWOLUCJA CZY KONIECZNOŚĆ?

2. OD ŁOWCY DO ROLNIKA. PRZYCZYNY ROZWOJU GOSPODARKI WYTWÓRCZEJ

3. KULTURA MATERIALNA NEOLITU

4. DYFUZJA NEOLITYCZNA W EUROPIE

III. Epoka brązu i wczesna epoka żelaza:

1. EPOKA BRĄZU – PODSTAWY PODZIAŁU CHRONOLOGICZNEGO I KULTUROWEGO

2. POCZĄTKI EPOKI BRĄZU W EUROPIE ŚRODKOWEJ.

3. KULTURA MATERIALNA I DUCHOWA EPOKI BRĄZU

4. WIELKA ZMIANA – ROZWÓJ ZIEM POLSKICH W DOBIE PÓL POPIELNICOWYCH

5. WCZESNA EPOKA ŻELAZA

Kozłowski J. K., 2005, Świat przed rewolucją neolityczną. Wielka historia świata. Tom 1,

Kraków

Kaczanowski P., Kozłowski J. K., 1998, Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), t. 1,

Kraków

Śliwa J., red., 2005. Wielka Historia Świata, t. 2. Stary i Nowy Świat. Od „rewolucji”

neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego. Kraków.

Lewin R., Wprowadzenie do ewolucji człowieka, Warszawa 2002

Kozłowski J. K., 1999, Prehistoria. Encyklopedia Historyczna Świata. Tom 1, Kraków

Wiedza • ma podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu archeologii pradziejowej w systemie

nauk historycznych oraz społeczno-kulturowej przeszłości człowieka; K_W01

• zna podstawowe pojęcia i terminologię stosowane w archeologii pradziejowej; K_W02

• ma uporządkowaną wiedzę ogólną o kulturach archeologicznych w epoce kamienia,

brązu i żelaza z uwzględnieniem podstawowej terminologii i teorii badawczych;

K_W04

• ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych

osiągnięciach w zakresie archeologii pradziejowej; K_W08

• ma podstawowe wiadomości o rozwoju człowieka oraz jego głównych strategiach

adaptacji do różnych warunków środowiskowych; K_W14

• ma ogólną wiedzę na temat właściwości surowców oraz sposobów ich wykorzystania

przez dawne społeczności; K_W15

Umiejętności • umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze w zakresie

archeologii, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego; K_U03

• potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami badawczymi i ujęciami teoretycznymi

właściwymi dla archeologii pradziejowej; K_U08

• potrafi rozpoznawać różne rodzaje wytworów kultury materialnej społeczeństw

pradziejowych; K_U09

• rozpoznaje, analizuje i wykorzystuje teksty źródłowe przydatne w pracy i warsztacie

archeologa historycznego; K_U10

• potrafi wykrywać proste zależności między artefaktami a dawnymi procesami

kulturowymi i społecznymi; K_U12

Kompetencje

• uznania istotnego znaczenia pozostałości materialnych kultur pradziejowych jako

elementu dziedzictwa kulturowego ludzkości; K_K02

• ma świadomość niepowtarzalnej wartości zabytków archeologicznych w odtwarzaniu

przeszłości człowieka; K_K03

• ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego ludzkości dla rozumienia procesu

przemian gospodarczych, społecznych i kulturowych od czasów pradziejowych do

współczesności; K_K06

• ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego; K_K07

Kolokwium zaliczeniowe w sesji egzaminacyjnej z całości omawianego materiału. Warunkiem zaliczenia jest

otrzymanie min. 51% punktów z całości testu. Przewidywany jest dodatkowy termin egzaminu w sesji

poprawkowej. Każdemu studentowi przysługują dwa podejścia do zaliczenia. Warunkiem dopuszczenia do

kolokwium zaliczeniowego jest posiadanie maksymalnie dwóch nieobecności w semestrze.