Anatomia kryzysu – Cesarstwo Rzymskie w 2 poł. III wieku

fakultatywne
ogólnouniwersyteckie

Analiza sytuacji zewnętrznej oraz wewnętrznej, w jakiej znalazło się Imperium Romanum w 2 poł. III wieku n.e.

1. Analiza zjawisk składający się na tzw. „kryzys III wieku”:

- permanentne, wyniszczające wojny z Persją oraz barbarzyńcami zza Renu i Dunaju; najazdy i wyniszczenie wielu rzymskich prowincji

- destabilizacja władzy centralnej; krótkotrwałe rządy bardzo wieli cesarzy - szybko wynoszonych do władzy, obalanych i mordowanych

- bardzo liczne uzurpacje i wojny domowe

- klęski żywiołowe (trzęsienia zimie, zarazy, etc.) i ich wpływ na państwo rzymskie

- przeobrażenie gospodarcza - w odpowiedzi na niekorzystne procesy ekonomiczne (np. inflacja)

- przebudowa modelu społeczno-politycznego państwa; nowe elity władzy – rola armii rzymskiej („militaryzacja” państwa i społeczeństwa)

- głębokie zmiany kulturowe

- religie w dobie kryzysu (też stosunek do chrześcijaństwa)

2. Stałe elementy mechanizmów historii jako „powszechniki” dziejów ludzkich.

Prezentacja stałych elementów powszechnych zjawisk kryzysowych w dziejach ludzkości.

Kryteria oceniania: obecność (brak zaliczenia wykłady powyżej trzech nieobecności) lub – jeśli tak uzyskana ocena nie odpowiada uczestnikowi wykładu – ustne zaliczenie (w pierwszym tygodniu sesji) na ocenę w zakresie materiału z książki:

K. Christ, Historia Cesarstwa Rzymskiego od Augusta do Konstantyna, przekł. A. Gierlińsk, oprac. L. Mrozewicz, Poznań – Gniezno 2016, ss. 451 – 745 i 747 - 868.