Biologia zapylania roślin w praktyce

nieobowiązkowe
ogólnouniwersyteckie

Studenci powinni posiadać podstawową wiedzę botaniczną (na poziomie szkoły średniej). Sugerowane jest zaliczenie wykładu Biologia zapylania roślin.

w sali i w terenie

Celem zajęć jest zdobycie przez studentów praktycznych umiejętności prowadzenia badań naukowych w zakresie biologii zapylania roślin. W trakcie zajęć prezentowane są najczęściej stosowane techniki związane z badaniem kwitnienia i nagrodami kwiatowymi, analizą systemów reprodukcji roślin, efektywności zapylania, relacjami roślina-zapylacz.

Ćwiczenia obejmują następujące zagadnienia:

1. Praktyczna analiza budowa morfologicznej kwiatów, nagrody kwiatowe, analiza systemów prezentacji pyłku i nektaru, metody analizy nektaru (stężenie cukrów, zawartość aminokwasów) i określania receptywności znamion, eksperymentalne sposoby określania systemu kojarzenia roślin.

2. Prowadzenie eksperymentów terenowych: obserwacje i odłowy zapylaczy, sposoby szacowania efektywności zwierząt (ładunki pyłkowe, depozycja pyłku na znamieniu), nieinwazyjne metody badania ładunków pyłkowych na zwierzętach. Założenie własnego eksperymentu badawczego (praca w zespołach).

3. Obserwacje terenowe związane z własnymi eksperymentami – obserwacje zapylaczy, dynamiki kwitnienia i nektarowania roślin, analiza efektywności zapylaczy.

4. Obserwacje terenowe związane z własnymi eksperymentami – obserwacje zapylaczy, dynamiki kwitnienia i nektarowania roślin, analiza efektywności zapylaczy.

5. Opracowanie, analiza i prezentacja uzyskanych wyników, dyskusja.

Dafni A. et al. 2005 Practical pollination biology. Enviroquest, Cambridge, Ontario.

Kearns C.A. & Inouye D.W. 1993. Techniques for pollination biologists. University Press of Colorado, Niwot.

Proctor M., Yeo P. & Lack A. 1996. Natural History of Pollination. Harper Collins Publishers, London.

Willmer P. 2011. Pollination and floral ecology. Princeton UP, Princeton, Oxford.

W zakresie wiedzy

Po zaliczeniu zajęć, student:

• Wie, że eksperyment i racjonalne wnioskowanie jest podstawą naukowego poznania świata

• jak zaplanować eksperyment naukowy

• jak interpretować wyniki obserwacji

• jakie typy nagród kwiaty oferują zapylaczom

• w jaki sposób kwiaty są przystosowane do transferu i recepcji pyłku

W zakresie umiejętności

Po zaliczeniu zajęć, student potrafi:

• rozpoznać elementy kwiatu i jego struktury wydzielnicze

• rozpoznać stadia receptywności znamion i prezentacji pyłku

• wskazać adaptacje w budowie kwiatu do różnych sposobów zapylania

• zaplanować i przeprowadzić eksperyment naukowy testujący system kojarzenia i zapylania roślin okrytonasiennych

• posługiwać się literaturą naukową w zakresie biologii roślin

• stosuje zaawansowane techniki i narzędzia badawcze w zakresie biologii reprodukcyjnej roślin

• Biegle wykorzystuje literaturę naukową z zakresu biologii zapylania roślin

• wykazuje umiejętność krytycznej analizy i selekcji informacji, zwłaszcza ze źródeł elektronicznych

W zakresie kompetencji

Po zaliczeniu zajęć, student:

• poszerza zainteresowania w obrębie nauk przyrodniczych

• rozumie rolę zwierząt w procesie zapylania i potrzebę ochrony zagrożonych gatunków zapylaczy

• potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role (P2A_K02)

• potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania (P2A_K03)

• systematycznie aktualizuje wiedzę przyrodniczą w zakresie biologii zapylania roślin i zna jej praktyczne zastosowania (P2A_K07)

Wymagana obecność na zajęciach (dopuszczalna jedna nieobecności podczas cyklu zajęć), przeprowadzenie i przedstawienie wyników eksperymentu. Prezentacja będzie oceniana przez prowadzących w standardowej skali ocen (2-5).