Emisja głosu

Celem spotkań jest uwrażliwienie na głos postrzegany jako element struktury psychofizycznej człowieka. Koncentrują się one na odkrywaniu niepowtarzalnego, właściwego każdej osobie piękna naturalnego głosu. Zajęcia służą poszerzeniu możliwości wokalnych, zwiększają świadomość ciała, poprawiają technikę mowy i wyrazistość wypowiedzi, kształcą umiejętności w zakresie przezwyciężania złych nawyków emisyjnych oraz ochrony narządów służących jego wydawaniu. Techniki relaksacyjne, praca z ciałem, masaż, śpiew i ruch sprawiają, że głos staje się mocniejszy i dźwięczniejszy. Ćwiczenia mają również charakter terapeutyczny, uczą samoświadomości i samoakceptacji, pomagają w odkryciu własnej osobowości.

1. Budowa i działanie układu oddechowego i aparatu artykulacyjnego z punktu widzenia ich optymalnego wykorzystania. Zagrożenia wynikające z nieprawidłowej emisji oraz patologii głosu. Higiena pracy głosem.

2. Ćwiczenia postawy umożliwiającej prawidłową emisję.

3. Rozluźnienie ciała (techniki relaksacyjne), automasaż, masaż artykulacyjny.

4. Zwiększenie świadomości ciała, jego koordynacji i motoryki. technika ruchu,

5. Pobudzenie rezonatorów.

6. Typy oddychania.

7. Sposoby impostacji.

8. Fonacja. Techniki emisyjne.

9. Ćwiczenia na otwarcie samogłoskowe i wyrazistość artykulacyjną.

10. Poszukiwania głosu naturalnego.

11. Emisja w śpiewie.

12. Emisja w mówieniu.

13. Praca z tekstem.

14. Elementy autoprezentacji. Osobowość nauczyciela.

15. Głos jako narzędzie pracy nauczyciela.

1. J. D. Bednarek, Ćwiczenia wyrazistości mowy, Wrocław 2002.

2. K. Gawęda, J. Łazewski, Uczymy się poprawnej wymowy, Warszawa 1995

3. Głos narzędziem pracy. Poradnik dla nauczycieli, red. M.Śliwińska-Kowalska, Łódź 1999.

4. A. Łastik, Poznaj swój głos, Warszawa 2002.

5. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu. Kraków 2003.

6. B. Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1997.

7. B. Toczyska, Sarabanda w chaszczach, Gdańsk 1997.

8. M. Zalesska-Kręcicka, T. Kręcicki, E. Wierzbicka, Głos i jego zaburzenia: zagadnienia higieny i emisji głosu, Wrocław 2004.

9. Ciecierska-Zajdel B., Trening głosu, Warszawa 2012.

Student będzie umieć:

WIEDZA

- zna i omawia mechanizmy tworzenia głosu;

- zna i omawia budowę narządu mowy i sposób tworzenia dźwięków mowy.

- zna i wymienia ćwiczenia relaksacyjne, oddechowe, fonacyjne i usprawniające aparat artykulacyjny;

- zna i wymienia wskazania i przeciwskazania do pracy z głosem, wykonywania ćwiczeń oddechowych i głosowych;

- zna i wymienia zasady utrzymania prawidłowej higieny głosu;

- zna zależności między procesami mentalnymi i fizycznymi wpływającymi na indywidualną jakość głosu;

UMIEJĘTNOŚCI

- rozpoznaje nawyki emisyjne;

- rozpoznajekonteksty fonetyczne różnicujące stopień trudności wymawianiowej tekstu;

- modyfikuje nieprawidłowe nawyki emisyjne i artykulacyjne;

- prezentuje ćwiczenia relaksacyjne, oddechowe, fonacyjne i usprawniające aparat artykulacyjny;

- ocenia pod względem poprawności i estetyki wypowiedzi języka mówionego;

- kształtuje swoje wypowiedzi zgodnie z normą wysoką języka mówionego;

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

- ma świadomość złożoności problemów związanych z emisją głosu i wpływu jej zaburzenia na komunikację oraz estetykę wypowiedzi;

- akceptuje różnice wynikające z indywidualnych zdolności i możliwości głosowych;

- ma świadomość złożoności anatomii i fizjologii człowieka w tym złożoności zjawiska głosu;

- promuje wzorce zdrowego posługiwania się głosem.