Teledetekcja środowiska

obowiązkowe

w sali

Teledetekcja środowiska ma na celu prezentację zdalnych metod i technik pozyskania informacji o środowisku i ich praktycznego zastosowania.

W trakcie wykładu zaprezentowane zostaną następujące zagadnienia:

• definicje oraz podstawowe pojęcia,

• rys historyczny i współczesne misje satelitarne,

• metoda fotointerpertacji zdjęć lotniczych,

• metody przetwarzania danych teledetekcyjnych (korekcja geometryczna,

atmosferyczna, klasyfikacja nadzorowana, nienadzorowana),

• praktyczne zastosowania teledetekcji (przykładowe projekty teledetekcyjne).

Duża część zajęć poświęcona jest metodom przetwarzania danych oraz praktycznemu wykorzystaniu danych teledetekcyjnych.

W trakcie ćwiczeń studenci zapoznają się z:

• rodzajami zdjęć lotniczych (panchromatyczne, spektrostrefowe, wyciągi

wielospektralne, kompozycje barwne),

• rozpoznawanie obiektów na zdjęciach lotniczych (bezpośrednie i pośrednie

cechy fotointerpretacyjne),

• pozyskaniem cyfrowych zdjęć satelitarnych (źródła i metody),

• obsługą open-sourcowego programu SNAP (wyświetlanie wybranych

wyciągów spektralnych, tworzenie kompozycji barwnych, teledetekcyjne

wskaźniki),

• klasyfikacją zdjęć satelitarnych.

Podczas ćwiczeń wykorzystywane jest pakiet SNAP (oprogramowanie anglojęzyczne), w którym wykonywane są podstawowe przetwarzania i analizy danych teledetekcyjnych. Studenci zapoznają się ze słownictwem anglojęzycznym dotyczący metod pozyskiwania i przetwarzania zdjęć lotniczych i satelitarnych.

Poszczególne zagadnienia mogą być realizowane w czasie więcej niż jednej jednostki zajęciowej.

(N) – praca w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem,

(S) – praca własna (samodzielna) studenta.

Zajęcia (wykład) = 15h (N)

Zajęcia (ćwiczenia) = 15h (N)

• Konsultacje = 5h (N)

• Przygotowanie (samodzielne) do egzaminu = 2h (S)

Ciołkosz A., Miszalski J., Olędzki J.R., Interpretacja zdjęć lotniczych, PWN, Warszawa 1999.

Sitek Z., Wprowadzenie do teledetekcji lotniczej i satelitarnej, AGH, Kraków 2000.

Adamczyk J., Będkowski K., Metody cyfrowe w teledetekcji, SGGW, Warszawa 2005.

Zagajewski B., Jarocińska A., Olesiuk D., Metody i techniki badań geoinformatycznych. Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa, 2010.

Borsa M., Zagajewski B., Kulawik B., Łabaj A., Jedlińska S., Pulak A., 2017. Teledetekcja w planowaniu przestrzennym. Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, Small GIS, Warszawa, pp. 221.

Strony internetowe

http://szkolenialidar.gugik.gov.pl/szkolenia/materialy-szkoleniowe/

http://www.esa.int/esaEO/index.html

https://directory.eoportal.org/web/eoportal

Studenci po zakończeniu przedmiotu:

Wiedza

• rozumieją podstawowe pojęcia teledetekcyjne,

• znają najważniejsze metody i techniki teledetekcyjne,

• znają kluczowe zasady przetwarzania cyfrowych obrazów satelitarnych,

• znają kierunku rozwoju współczesnej teledetekcji.

Umiejętności

- potrafi wyszukać i przeszukać bazy danych teledetekcyjnych,,

- potrafi pobrać zobrazowanie satelitarne Landsat oraz wykonać jego klasyfikację,

- umie wykorzystać materiały teledetekcyjne jako dane do analiz przestrzennych.

Zaliczenie pisemne w postaci testu wyboru z pytaniami otwartymi z zagadnień omawianych na wykładzie.

Ocena z ćwiczeń składa się ze średniej ocen z pisemnych sprawdzianów i ćwiczeń praktycznych. Dodatkowo oceniana będzie aktywność na zajęciach i terminowość oddawania prac.

Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa, dopuszczalna 1 usprawiedliwiona nieobecność. Termin wykonania zaległych ćwiczeń należy ustalić z prowadzącym podczas konsultacji.

Do zaliczenia ćwiczeń należy uzyskać 60% punktów.

Na ocenę końcową składa się ocena z ćwiczeń i ocena z wykładu (w stosunku 50/50), decydująca jest ocena z wykładu. Pozytywna ocena z ćwiczeń jest podstawą do przystąpienia do egzaminu.

Podczas sesji egzaminacyjnej istnieje możliwość poprawy ćwiczeń w formie kolokwium. Brak zaliczonych ćwiczeń uniemożliwia przystąpienie do egzaminu poprawkowego.

Nie są wymagane.