Teledetekcja środowiska

obowiązkowe

w sali

Teledetekcja środowiska ma na celu prezentację zdalnych metod i technik pozyskania informacji o środowisku i ich praktycznego zastosowania. W trakcie wykładu studenci zapoznani zostaną z: definicjami oraz podstawowymi pojęciami, omówiony zostanie rys historyczny badań lotniczych i satelitarnych, rodzajami fotografii i zobrazowań wielospektralnych, podstawami fotogrametrii, metodyką interpretacji zdjęć lotniczych, algorytmami pozyskania i przetwarzania danych analogowych i cyfrowych. Szczególny nacisk położony zostanie na zastosowanie badań naziemnych, lotniczych oraz satelitarnych w geologii, geomorfologii, hydrologii, roślinności, ochronie środowiska, planowaniu przestrzennym i urbanistyce, sytuacjach kryzysowych. Duża część zajęć poświęcona jest metodom przetwarzania danych oraz praktycznemu wykorzystaniu danych teledetekcyjnych.

W trakcie wykładów zaprezentowane zostaną następujące zagadnienia:

• podstawy badań teledetekcyjnych: podstawowe pojęcia, zakresy promieniowania elektromagnetycznego, charakterystyki i biblioteki spektralne, wskaźniki teledetekcyjne,

• dostęp do danych lotniczych, satelitarnych, wykorzystanie teledetekcji do monitoringu środowiska,

• poziomy pozyskiwania danych teledetekcyjnych,

• naziemne badania teledetekcyjne,

• podstawy teledetekcji lotniczej (rzut środkowy, kamery i zdjęcia lotnicze, obliczanie skali zdjęć, bezpośrednie i pośrednie cechy fotointerpretacyjne, ortofotomapa),

• historia i współczesne misje satelitarne (suborbitalne, heliosynchroniczne, geostacjonarne),

• zastosowania teledetekcji w monitoringu: atmosfery i meteorologii, hydrosfery, biosfery, pokrycia i użytkowania terenu, katastrof,

• metody przetwarzania danych teledetekcyjnych (korekcja geometryczna, atmosferyczna, klasyfikacja nadzorowana, nienadzorowana, analizy poklasyfikacyjne, ocena dokładności),

• praktyczne zastosowania teledetekcji (przykładowe projekty geoinformatyczne).

Podczas ćwiczeń wykonane zostaną podstawowe analizy teledetekcyjne (kompozycje barwne, klasyfikacje, wskaźniki teledetekcyjne). Zasadnicza część ćwiczeń wykonywana jest podczas zajęć. Samodzielnie studenci dopracowują graficzną i redakcyjną stronę ćwiczenia wraz z opisem do prezentacji, co powinno średnio zająć mniej niż dwie godziny dla każdego wykonywanego ćwiczenia.

Podczas wykładu prezentowane są najważniejsze elementy, ich utrwalenie oraz ewentualne uzupełnienie wiedzy w oparciu o źródła literaturowe, średnio powinno zająć nie więcej niż jedną godzinę po każdym wykładzie.

Ciołkosz A., Miszalski J., Olędzki J.R., Interpretacja zdjęć lotniczych, PWN, Warszawa 1999.

Ciołkosz A., Kęsik A., Teledetekcja satelitarna, PWN, Warszawa 1989.

Sitek Z., Wprowadzenie do teledetekcji lotniczej i satelitarnej, AGH, Kraków 2000.

Adamczyk J., Będkowski K., Metody cyfrowe w teledetekcji, SGGW, Warszawa 2005.

Zagajewski B., Jarocińska A., Olesiuk D., Metody i techniki badań geoinformatycznych. Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa, 2010.

Efekty kierunkowe:

K_W01 - studenci zapoznają się kierunkami badawczymi i osiągnięciami współczesnej geografii, dotyczy to zakresu badań przestrzennych, nowoczesnych metod pozyskania przetworzenia danych.

K_W07 - studenci zapoznają się z fachowym słownictwem teledetekcyjnym,

K_W09 - studenci poznają oprogramowanie teledetekcyjne (SNAP) przetwarzają dane przestrzenne i opracowują analizy.

K_U03 - studenci poznają zasady i potrafią je zastosować w celu przygotowania prezentacji wyników analiz przestrzennych.

K_K06 - każdy student potrafi pozyskać i przetworzyć dostępne dane przestrzenne z użyciem oprogramowania teledetekcyjnego (SNAP)

Student po zakończeniu przedmiotu:

- rozumie podstawowe pojęcia teledetekcyjne,

- umie wykorzystać materiały teledetekcyjne jako dane do analiz przestrzennych.

- zna najważniejsze metody i techniki teledetekcyjne,

- zna ogólnodostępne bazy danych satelitarnych i umie z nich skorzystać,

- znają kierunku rozwoju współczesnej teledetekcji.

Wykład kończy się egzaminem w formie testu składającego się z pytań otwartych oraz testu wyboru.

Ocena z ćwiczeń składa się ze średniej ocen z pisemnych sprawdzianów i ćwiczeń praktycznych. Dodatkowo oceniana będzie aktywność na zajęciach i terminowość oddawania prac. Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa, dopuszczalna jest jedna usprawiedliwiona nieobecności. Wszystkie ćwiczenia muszą być wykonane i zaliczone. Termin wykonania zaległych lub niezaliczonych ćwiczeń należy ustalić z prowadzącym podczas konsultacji. Pozytywna ocena z ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu z wykładu.

Podczas sesji egzaminacyjnej istnieje możliwość poprawy niezaliczonych sprawdzianów z ćwiczeń. Brak zaliczonych ćwiczeń uniemożliwia przystąpienie do egzaminu poprawkowego z wykładu.

Do zaliczenia przedmiotu konieczne jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń. Końcowa ocena z przedmiotu jest składową: 50% z oceny uzyskanej z ćwiczeń oraz 50% z egzaminu z wykładu (na ocenę końcową decydujący wpływ ma ocena z egzaminu z wykładu). Podstawą zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie minimum 51% możliwych do zdobycia punktów; w zakresie: 51-60% ocena dostateczna, 61-70% - dostateczna plus, 71-80% - dobra, 81-90% - dobra plus, 91-100% - bardzo dobra.